Op 27 augustus jl. is ons trouwe lid Anneke Leijssen overleden op de leeftijd van 83 jaar. Zij is rustig ingeslapen met familie om haar heen na een kort verblijf in een hospice aan de Amstelveenseweg.
Anneke roeide bij ons/ASMR sinds 1997, samen met haar in 2001 overleden man Fons, die toen revalideerde van een herseninfarct.
Wij zullen Anneke erg missen, ze was lief en had een warme belangstelling voor iedereen. Anneke was een echt mensen-mens, met verhalen vanuit haar passie voor onderwijs en over de familie.

We hebben vanaf het water een laatste roeigroet kunnen brengen bij haar uitvaart op Zorgvliet. Ze blijft in herinneringen en gedachten bij ons.

In de jaren ’90 nam ik vier keer deel aan een waterskivakantie. Dat vond ik zo leuk, dat ik dit graag als sport wilde gaan doen. Helaas was toen de dichtstbijzijnde club in Brielle, maar hier kwam de regiotaxi niet vanuit Rotterdam, waar ik toen woonde. Via een deelnemer van het activiteitencentrum in Rotterdam kwam ik begin 2001 in aanraking met de roeisport bij de Roeivalidatie. Eerst op vrijdagmiddag, maar dit bleek al snel te zwaar, omdat ik die ochtend al zwom. Die zomer kon ik wel terecht op donderdagmiddag. Nog hoor ik die vrouw lachen om mijn antwoord op haar vraag waarom ik wilde roeien: ‘Ik wil sterker worden in mijn armen’… Wat blijkt? Het roeien komt zover als mogelijk is uit de kracht van je benen!
Het duurde bij mij best lang voor ik alle roeitermen en handelingen door had, hoor. Het soort boot waar ik in roeide was een wherry. Uiteindelijk werd de donderdagmiddag mijn vaste roeidag. Ik vond het zo gaaf dat om de week ook de woensdagmiddag erbij kwam!
Heerlijk de wind door je haar, de zon op je gezicht of in je rug. Het kabbelen van het water, of juist flinke golven. Ik kan echt ontroerd raken van het piepen van jonge vogels zoals meerkoeten, eenden, zwanen, of het kwaken van kikkers. Dit voelt alsof mijn hoofd leegloopt. Ook is het gezellig om daarvoor, of na afloop, wat met elkaar te drinken. Er wordt wat afgekletst en gelachen.
Elk jaar is er in een andere plaats een nationale roeidagtocht, dan komen zoveel mogelijk clubs uit het hele land bij elkaar. Zo ben ik geweest in Breda, Haarlem, Hilversum, Enschede en Amsterdam. Ook in Rotterdam zelf is dit een aantal keren geweest.
Eind 2013 ben ik even gestopt, omdat ik uit Rotterdam vertrok.
In januari 2014 kwam ik Amsterdam te wonen. Omdat ik bekend was met de ASMR (Amsterdamse Stichting Mindervaliden Roeien), begon het direct weer te kriebelen. Nou, dat heb ik geweten, wat een groot verschil met wat ik gewend was. Ik voelde me direct zo welkom! Toen ik vertelde hoe lang ik roeide, maar niet op boeg kon, kreeg ik de reactie: ‘Hoezo niet? Dat zullen we nog wel eens zien!’ Wat blijkt, ik kan het heel goed. Oké, het kost mij meer energie en concentratie, maar ik vind het leuk, je bent flexibeler met wie je in de boot stapt. Bij de ASMR zijn inclusief mijzelf drie blinde roeiers, de anderen hebben verder allerlei soorten handicaps. In Rotterdam was ik op het laatst de enige blinde. Nu was dit voor mij niet zo belangrijk, maar het verklaart o.a. wel waarom ze daar in Rotterdam dachten dat ik niet op boeg kon roeien.
Ieder jaar proberen ze bij de ASMR twee langere tochten te organiseren, zoals in het voorjaar naar Ouderkerk aan de Amstel, waar we dan lekker picknicken en in het najaar een grachtentocht met aansluitend dineren in een restaurant.
Toen ik in 2015 in Gouda kwam te wonen, was ik zo teleurgesteld, omdat ik dacht van mijn cluppie af te moeten. Nou, wat bleek, ik ga nu nog steeds trouw elke woensdagochtend met de trein naar Amsterdam om te roeien. Ik word opgehaald van het station Amsterdam Amstel en word weer terug gebracht. Dat noem ik vrienden! En zolang dit zo kan, blijf ik dit zeker doen, al besef ik best dat dit een bijzonder iets is.
Komend jaar wil ik ook proberen ook in een C4 te roeien. Het wordt dus een uitdagend jaar voor mij.

Astrid Groenendijk (blind geboren en sinds 2014 lid van de ASMR/Willem III)
Eerder gepubliceerd in De Landtong, ledenblad van Willem III

Zaterdag 22 februari 2020

In februari komen de ASMR-ers altijd bijeen voor de jaarvergadering. Traditiegetrouw wordt deze gevolgd door het roeren in de erwtensoep als winterse variant op het roeien op de Amstel.

Om vijf uur verzamelen zich ca 25 leden en 7 instructeurs. Eerste een rondje van de bar om de tongen los te maken, de kelen te smeren en met nootjes voor de zang. Een half uur later neemt Rob Vesters plaats op zijn vertrouwde barkruk met een goed overzicht over de toegestroomde schare.

Als president van de vereniging spreekt hij zijn jaarrede uit als een gemoedelijk praatje bij de haard. Hij schetst de hoogtepunten van het afgelopen jaar, zoals de voorjaarstocht naar Abcoude. Helaas ging de Nationale Aangepaste Roeitocht dit jaar niet door. Het traditionele najaarsdiner werd vervangen door een spontaan door een aantal dames voorbereide gezamenlijke lunch. Dit omdat Rob door een val op de Jaap Eden IJsbaan enige hoofdbrekens had. Reuzelekker en gezellig.

De vereniging is het afgelopen jaar mede door de inzet van externe instructeurs uit RV Willem 3 en RV De Amstel kunnen uitgroeien tot ca 30 leden. Rob stelt de nieuwe voorzitter van Willem3 voor. Hij eet met ons mee.

ASMR heeft dit jaar een gevulde ziekenboeg gehad. Gelukkig zijn Hans, Anna en Anneke alweer aanwezig bij het snertfeest. Vanwege het gure weer en zijn broze gestel moest Jacques het dit jaar laten afweten. Rob deelt welverdiende dozen bonbons en boeketjes uit aan de instructeurs voor hun vrijwillige inzet om de leden aangepast te laten roeien met de riemen die ze hebben. Tot slot barst iedereen uit in een verjaardagslied voor de jarige Willemien.

Het gezelschap zet zich aan twee gedekte tafels voor het avondmaal. De soep is weer gemaakt in huize Snijders, met groenten uit de tuin van Lex. Zijn vrouw, de soepchef, en hun dochter zijn aanwezig om te helpen. Zoals gebruikelijk is er weer ruim voldoende erwtensoep voorradig en staat op de tafels de bijbehorende roggebrood met katenspek klaar. Om de gaatjes te vullen is er ook brood met kaas en paté. Als ASMR-ers erwtensoep muizelen dan miauwen ze niet, maar kletsen des te meer. Alex weet een paar mensen nog te verleiden met een extra schep soep, die weer ongelooflijk lekker en goed gevuld is.

Na een kop koffie, biedt de jarige Willemien een ijstraktatie aan. In lange rijen schuifelt een ieder met z’n bordje langs vanille- en chocolade-ijs met warme kersen en warme chocola, slagroom en notenstrooisel.

Ondanks de erwtensoep ging die er goed is. Een geweldige lekkere afsluiting. Tussen acht en half negen vertrekt iedereen voldaan met eigen vervoer of voorzien van een lift vanwege de gure slagregen.

Gerrit van Ark

Na het afgelasten van de najaarstocht kregen toch wat roeiers behoefte aan een gezellig moment voor de kerst. Het idee werd geboren: een lunch bij Willem III. Met daarvoor roeien voor de liefhebbers – de meesten wel, want het weer was goed.
Het idee kwam snel tot uitvoering: het werd een lunch voor allemaal, door allemaal. Vijfentwintig deelnemers aan een lunch is niet mis! Soepen en salades werden gemaakt, brood ingeslagen, beleg ook, de jam van Lex kwam op tafel. En de tafels werden vanzelfsprekend gedekt, en later werd er ook weer afgewassen. Super handig dat we ook Willem III-ers bij ons hebben – Arthur en Maarten weten de weg in de keuken.
Er was muziek van Roosmarijn en Pien op de piano en het was vooral heel gezellig. Fijn ook dat er heel wat mensen bij konden zijn, die op het moment even niet kunnen roeien.

Om twee uur verzamelde zich precies 16 roeilustigen voor de najaarlijkse roeitocht van de ASMR. Zo konden mooi 4 boten met viermansformaties worden gevuld inclusief versnaperingen voor onderweg. Vanwege het dreigende weer was de tocht ingeperkt tot heen en weer naar roeivereni-ging “De Amstel” bij het Wyndham Apollo Hotel. Ooit waren onze moedervereniging Willem III en roeivereniging “De Amstel” overburen van elkaar aan de Amstel bij de Sarphatistraat. Willem III is de Amstel afgezakt; “De Amstel” is nu bijna de enige roeivereniging in Amsterdam die niet aan de Amstel ligt. Kortom alle reden om onze vroegere overburen nog eens op te zoeken. Om half drie voer de ASMR vloot strijdvaardig de Amstel op. Na een stormachtige overtocht over de Omval, bereikte de vloot van dapperen ongeschonden, maar reeds flink uiteen gewaaid, de binnenstadse wateren. Na de Berlagebrug doken we het beschutte Amstelkanaal in. Een pientere ASeMmeR nam vanuit de boot waar dat vanaf de Amstel gerekend de Jozef Israëlskade afnummert terwijl de Amstelkade opnummert! Ook vele meeuwen en eenden hadden hier beschutting gevonden voor het ruwschuimend Amstelwater. Samen met de prachtige bomenrijke gracht gelardeerd met Amsterdamse School architectuur waren zij een lust voor het oog. De paarden van Hilde Krop op het Berlage Lyceum hinnikten ons tegemoet. Even later de passage langs het door gure winden omspoelde Okura Hotel, waar de uitgeputte fluisterboten stil aan de wallekant op spanning lagen te komen. De ASMR flottielje legde echter nog onvermoeid aan bij de steigers van “De Amstel” om te ravitailleren terwijl een knarse Amstelknar de jeugd roeidiscipline bijbracht. Op de terugweg hebben we genoten van de rust op het water waarop zich vanwege de onheilspellende weerverwachting nauwelijks een andere roeiboot dorst te wagen. We hebben ons kostelijk vermaakt met de wonderlijke namen die mensen soms aan hun pieremachocheltjes aan de wallekant meegeven. Bijna terug viel het op dat het hoofdkwartier van het net gesplitste Philipsconcern uitgerekend op de “Omval” staat. Voor half vijf was iedereen weer in het thuishonk, alwaar de regen die een half uur later losbarstte de voorzichtige routeplanning meer dan billijkte. Tijd om ons door de regen geautomobiliseerd naar het prachtig gerenoveerde door nestor Jacques ingefluisterde Restaurant Frankendael te begeven om onze heldendaden te bezingen onder het genot van een voedzame meerkeuze driegangen dis gelardeerd met wijn en koffie. Dankzij een wonderbaarlijke ledenvermeerdering konden we drie tafels met ieder 8 personen vullen. De bediening was voortreffelijk, het eten verrukkelijk en de stemming opperbest. Om half tien uur verlieten de voldane roeigasten het pand om elkaar vervolgens in groepjes veilig thuis te brengen. Het einde van alweer een geslaagde ASMR najaarsroeitocht.

De Nederlandse para-roeiers zijn buiten de medailles gevallen op het WK in Amsterdam. Esther van der Loos en Corné de Koning eindigden in de finale van de TA mixed dubbeltwee op de vijfde plaats.

De Nederlandse ploeg lag in de finale vanaf het begin op de vijfde plaats en slaagde er niet in die positie te verbeteren.

Op de Bosbaan plaatste de voornaamste Nederlandse para-roeiploeg zich via de heats overtuigend voor de finales. Donderdag bleef het podium echter uit zicht. Ook vorig jaar eindigden Van der Loos en De Koning als vijfde op het WK.

De winst in de dubbeltwee was, net als in 2013, voor de Australiërs Gavin Bellis en Kathryn Ross.

Eerste WK-goud voor Noorwegen

25 augustus 2014
Esther van der Loos en Corné de Koning hebben zich geplaatst voor de finale van het WK. In de heats van de mixed dubbeltwee zetten de Nederlandse para-roeiers de derde tijd neer.
Van der Loos en De Koning werden in hun heat tweede achter Australië, precies genoeg voor een finaleplaats.

De Nederlandse mixed dubbeltwee geldt als een kandidaat voor de medailles in Amsterdam. Bij de World Cup in Aiguebelette eindigden Van der Loos en De Koning dit jaar op het podium. Het duo werd in het internationale veld tweede achter regerend wereldkampioen Frankrijk.

Van der Loos en de Koning startten maandagochtend voorzichtig aan hun race. ‘We wisten dat de Brazilianen hard zouden starten en dat we ons daar niet door moesten laten opjagen. Halverwege zetten we een tussensprint in en schoven we naar voren.’

De Australiërs bleven buiten bereik, maar de Brazilianen vormden in het vervolg van de race geen bedreiging.

Vorig jaar werden de Nederlanders vijfde in de A-finale op het WK in Chungju. In zijn tweede WK-finale wil De Koning naar het podium. ‘We hebben tot aan de finale twee dagen rust. Donderdag moeten we er staan.’

Voorlopig is de mixed dubbeltwee de enige Nederlandse boot in de finales van het pararoeien. Alexander van Holk eindigde in zijn serie als zesde en laatste en vervolgt het toernooi in de herkansingen. Ook Sjaan Quirijns start dinsdag in de herkansingen. Quirijns kwam als vijfde over de finish in haar heat, maar schoof een plekje op in de uitslag na diskwalificatie van Katelynne Steinke. De boot van de Amerikaanse skiffeuze bleek bij de weging onder het toegestane gewicht.

– op een mooie warme dag in de zomer –

Intro
Wekenlang was er al geroezemoes bij ASMR. Rob, Anna en Hans hadden snode plannen om hun 70-ste verjaardag gezamenlijk te vieren met een surprise party. Onder leiding van Roosmarijn werd al snel een tegenbeweging ingezet. “Een feestje voor ons, dan doen wij een feestje terug”.

De ontvangst
Het weer was goddelijk zonnig en ruim dertig actieve ASMR-ders verzamelde zich op woensdag 2 juli tegen elven dan ook op het vorstelijk balkon van Willem-III waar dat van Willem van de Dam bij in het niet valt. Sommige roeiers namen ook zelf nog persoonlijke kadootjes voor de jarigen mee. Aan de soosbar was het een geroezemoes van jewelste. Al snel werden de befaamde appelpunten van Patisserie Kuijt – iets anders tenzij vloeibaar komt er bij Rob niet in – op de toog uitgestald. Bloemetjes kwamen op de tafeltjes, het feest kon beginnen met koffie én dé appeltaart. In een mum van tijd – het Guinness book of records zou er van blozen – was de Kuijtse appelpunt door het voltallige gezelschap verorberd.

Tijd voor de introductie van Roosmarijn en de start van de suprise party binnen de surprise party. Roosmarijn bood de jubilarissen Hawaiiaanse bloemenkransen aan voor deze feestdag en een echt boeket voor thuis, Nico Bouland zette op zijn accordeon ‘Lang zullen ze leven in’ dat uiteraard luidkeels en loepzuiver door de schare roeiers werd meegezongen. Gerrit voerde zijn taak als persmuskiet met verve al fotoschietend uit en vergat gelukkig mee te zingen. Nu was Jacques aan de beurt. Hij had zijn befaamde dichtader weer eens flink open gezet en zo parelden er tussen de soosdeuren drie fraai voorgedragen Prachtige Praal Poëmen uit zijn mond. Tot slot overhandigde Jacques drie cadeaubonnen aan de jeugdige nieuwkomers op het seniorenfront. De waterlanders kregen niet de tijd om te vloeien want daar stond Nico Waterman al klaar met een wiskundige verhandeling – die er bij Anna als gesneden maar droge koek inging – over de getallen 70 en 210 waar dit festijn om draait. Dit om te illustreren waarom deze unieke getallen zo goed bij deze unieke ASMR-ders passen. Hij had zelfs nog hier en daar een enkel bemoedigend woord over voor de jubilarissen. Inez was de volgende in de rij met een wel gezongen en zelf getekstdichte aubade aan de drie kranige knarren. Ook Vera liet in een elegant gecomponeerde brief vanuit een ver en zonnig oord bij monde van Roosmarijn van zich horen. Tot slot overhandigde de stekelige persmuskiet drie vouchers aan de slachtoffers van vandaag, waarop zij in het najaar een fotoalbum krijgen met een foto- en tekstimpressie van deze gedenkwaardige dag.

De Boottocht
Inmiddels kwamen uit het oosten twee motorboten aangevaren en werden we door we door de jeugdige ouderen in alle kalmte uitgenodigd ons naar de reddingssloepen te begeven. Eerst een statiefoto van het hele gezelschap – het leek de Titanic wel – en daarna werden we met een helpende hand van drie Charmante Schuitebroers – van rom bom wat maan ik er om – in de boot genomen. Er volgde een ruim twee uur durende tocht over de Amstel en door de Amsterdamse grachten (Keizers-, Brouwersgracht en Singel) waar de nodige gevechten werden geleverd met rondvaartboten die de Amsterdamse grachten beschouwden als hún eigendom, terwijl ze toch echt van dé ASMR zijn. Dan onder het spoor door naar het IJ.

*         Op het IJ uitzicht op de nieuwbouw aan de Westerdokzijde, het Filmmuseum Eye en het Muziektheater aan het IJ,
*         Dan tussen het Java-eiland en de Oosterdokzijde door met de purper-, wit-, groen en blauw-hoedenvemen en het Lloydshotel op het Rieteiland,
*         Vervolgens tussen het KNSM-eiland (het Pireaus-gebouw waar Roosmarijn woont) en Sporenburg (Gebouw de Walvis) voor Zeeburg langs.
*         Dan de Entrepothaven in (tussen de eilanden Sporenburg en Borneo) langs het Persmuseum naar de Nieuwevaart. Dan onder het spoor terug, om de Werf Kromhout heen, door naar het Entrepotdok bij Artis.
Via de Nieuwe Herengracht (Wertheimpark, Hortus, Hermitage) terug op de Amstel en gestrekte zonnige draf terug naar de haven.

Het slotfeest
Om even over drieën kwamen we ondanks een motorprobleem met één van de sloepen weer veilig in de thuishaven aan. Boven op het balkon van de soos was inmiddels een volledig zonneterras voor ons ingericht. De frisse en onfrisse drank vloeiden ruimschoots en de bijbehorende lekkere hapjes wierden telig met de Lorreinse Kiesjes van Marjan en de bittere ballen van Lex als hoogtepunten. De dansmuziek was oorverblindend mooi, er werd hard gelachen, want het gelag was al betaald. Om vijf uur verlieten de meest vreemde gasten de soos en bleven de jubilarissen goochelend met de afwas achter.

Gerrit van Ark
3 juli 2014

Op woensdag 30 april 2014 – de eerste niet-Koninginnedag van deze eeuw – werd weer de traditionele voorjaarsroeitocht gehouden van de ASMR.
Om half elf verzamelde 19 krakend verse roeiers zich rond thee en koffie in het clublokaal op de begane grond. Genoten werd onder meer van de Portugese schuimpjes van Gerrit, maar Gerrit zelf was in geen velden en wegen te bekennen. Het gezelschap vermaakte zich ondertussen door elkaar op de foto te zetten. Eindelijk 11 minuten over 11 kwam Gerrit doodgemoedereerd aansloffen en was het ASMR twintigtal compleet. Een vloot van 5 boten, die allemaal al helemaal opgetuigd en voorzien van overlevingspakketten lagen te wachten, stak even later vol goede moed van wal.

Het weer liet zich zoals gebruikelijk op de ASMR-woensdag van zijn goede kant zien: weinig wind en zon met hier en daar een wolkje. Aangezien in iedere boot wel een fototoestel aanwezig was, werd de vloot vaak onder schot genomen.

Toch nog ongehavend bereikte de flottielje na ruim een uur stevig roeien Ouderkerk waar applaus opsteeg vanaf de volle Ouderkerker terrassen. Na de beruchte passage van de lage houten ophaalbrug bereikte de voorste boot als eerste de aanlegplaats in het hart van Ouderkerk aan de Amstel.

Eenmaal op de wal namen de vermoeide strijders al gauw bezit van de aanwezige ligweide, zitbanken en staanplaatsen. Gelijk een niet nader te noemen Gallisch Dorp viel het gezelschap aan op een bacchanaal dat geopend werd met de gebraden kippenpoten deze keer van Rob, daarna volgden diverse salades en een keur aan belegde broodjes vakkundig gesmeerd en belegd door Anna. Diverse camera’s knipten er op los.
Tegen woekerprijzen werd gebruik gemaakt van het toilet van herberg ‘De Oude Smidse’, alwaar ook enkele koude bieren het pand verlieten. Wanordelijk hees het gezelschap zich weer in de boten en werd de zware terugtocht aanvaard.

Menig zeemanslied werd aangeheven om de moed er in te houden. Uitgeput bereikte het twintigtal rond half vier weer de thuishaven waar men zich kon laven aan het laatste middagzonnetje en de heerlijke koffiekoeken van Anna! Rond half vijf vertrokken de laatsten voorzien van een dag vol prettige herinneringen weer huiswaarts.

(ASMR is Amsterdamse Stichting Mindervaliden Roeien, dat evenals het Paralympisch TalentCentrum, is ondergebracht bij Roeivereniging Willem III)

Tussen herfststormen en plensdagen in konden we op woensdagmiddag 30 oktober bij prachtig helder, kalm, fris en zonnig weer onze traditionele najaarstocht door de grachten van de stad Amsterdam houden. Ruim twintig deelnemers stapten om half twee voorzien van noodrantsoen in vijf boten om de Amstel op te varen.

najaarsroeitocht

Het verspreide roeiersveld werd door een menigte van enkele toevallige passanten vanaf respectievelijk de Berlage brug, de Nieuwe Amstelbrug, de Torontobrug, de Hoge Sluis en de Magere Brug Ceintuur enthousiast toegezwaaid. Tijdens hoogtepunt werden we in het Entrepotdok langs Artis hartelijk begroet door vele dier(soort)en die het ongetwijfeld meer op ons en onze proviand hadden gemunt. Na een zware terugtocht begeleid door toegestroomde rondvaart- en sleepboten, bereikten we rond vier uur allen weer ongeschonden en veilig de thuishaven.

Tijdens het laatste zonnebad van het jaar werden op de bank voor ons clubhonk vele sterke verhalen uitgewisseld over de doorstane ontberingen die in de verhalen tot onwaarschijnlijke proporties uitgroeiden tijdens het aperitief gelardeerd met heerlijke pepernoten in de kantine van Willem III.

Om vijf uur vertrokken de meesten in een karavaan van auto’s naar de drukbezochte Jaap Eden IJsbaan, waar het schrijnend tekort aan gehandicapten parkeerplaatsen de enige smet vormde op de stralend verlopen dag. Gelijk Asterix & Obelix vierden we onze heldendaden tezamen met enkele vers aangetreden clubleden vervolgens op Bommeliaanse wijze bij een eenvoudig doch voedzaam maal van de drie Heilige Hollandse Winterstamppotten: Boerenkool, Hutspot en Zuurkool. Uiteraard ontbraken niet de benodigde slagersrookworsten met grove mosterd alsmede Grootmoeders pittige gehaktballen met fijne piccalilly. Alles werd nog eens rijkelijk overgoten met de meest voortreffelijke smakende vette jus van werkelijk Sjef van Oekelse allure.

Het maal werd ons naar traditie weer geserveerd door de uitbaters (Jac en Sonja Hoeve) in de prachtige en goedlopende ambiance van hun gerenommeerde sportkantine “De Skeeve Skaes”, nog wereldberoemd uit de legendarische dagen van Ard en Keessie. Het sublieme hoogtepunt van de avond werd bereikt met het uiterst exquise toetje van, met krakend vers gebakken gesuikerd bladerdeeg omflapte, appel vergezeld van een bolletje vanille-ijs en een toef slagroom getopt met een geraffineerd takje munt.

Zo ging het gezelschap kranige kneuzen opgeladen met een schat aan sportieve en culinaire avonturen moe maar zeer voldaan huiswaarts. Helaas zijn we vervuld van droefenis dat we onze jaarlijkse stamppottraditie bij de Skeeve Skaes niet kunnen voortzetten omdat sinds een week bekend is dat de Skeeve Skaes per 1 mei 2014 wegens geldwolferij van de Jaap Eden IJsbaan definitief moet sluiten.

Gerrit van Ark, 31 oktober 2013, lid van ASMR sinds 2001,