– op een mooie warme dag in de zomer –
Intro
Wekenlang was er al geroezemoes bij ASMR. Rob, Anna en Hans hadden snode plannen om hun 70-ste verjaardag gezamenlijk te vieren met een surprise party. Onder leiding van Roosmarijn werd al snel een tegenbeweging ingezet. “Een feestje voor ons, dan doen wij een feestje terug”.
De ontvangst
Het weer was goddelijk zonnig en ruim dertig actieve ASMR-ders verzamelde zich op woensdag 2 juli tegen elven dan ook op het vorstelijk balkon van Willem-III waar dat van Willem van de Dam bij in het niet valt. Sommige roeiers namen ook zelf nog persoonlijke kadootjes voor de jarigen mee. Aan de soosbar was het een geroezemoes van jewelste. Al snel werden de befaamde appelpunten van Patisserie Kuijt – iets anders tenzij vloeibaar komt er bij Rob niet in – op de toog uitgestald. Bloemetjes kwamen op de tafeltjes, het feest kon beginnen met koffie én dé appeltaart. In een mum van tijd – het Guinness book of records zou er van blozen – was de Kuijtse appelpunt door het voltallige gezelschap verorberd.
Tijd voor de introductie van Roosmarijn en de start van de suprise party binnen de surprise party. Roosmarijn bood de jubilarissen Hawaiiaanse bloemenkransen aan voor deze feestdag en een echt boeket voor thuis, Nico Bouland zette op zijn accordeon ‘Lang zullen ze leven in’ dat uiteraard luidkeels en loepzuiver door de schare roeiers werd meegezongen. Gerrit voerde zijn taak als persmuskiet met verve al fotoschietend uit en vergat gelukkig mee te zingen. Nu was Jacques aan de beurt. Hij had zijn befaamde dichtader weer eens flink open gezet en zo parelden er tussen de soosdeuren drie fraai voorgedragen Prachtige Praal Poëmen uit zijn mond. Tot slot overhandigde Jacques drie cadeaubonnen aan de jeugdige nieuwkomers op het seniorenfront. De waterlanders kregen niet de tijd om te vloeien want daar stond Nico Waterman al klaar met een wiskundige verhandeling – die er bij Anna als gesneden maar droge koek inging – over de getallen 70 en 210 waar dit festijn om draait. Dit om te illustreren waarom deze unieke getallen zo goed bij deze unieke ASMR-ders passen. Hij had zelfs nog hier en daar een enkel bemoedigend woord over voor de jubilarissen. Inez was de volgende in de rij met een wel gezongen en zelf getekstdichte aubade aan de drie kranige knarren. Ook Vera liet in een elegant gecomponeerde brief vanuit een ver en zonnig oord bij monde van Roosmarijn van zich horen. Tot slot overhandigde de stekelige persmuskiet drie vouchers aan de slachtoffers van vandaag, waarop zij in het najaar een fotoalbum krijgen met een foto- en tekstimpressie van deze gedenkwaardige dag.
De Boottocht
Inmiddels kwamen uit het oosten twee motorboten aangevaren en werden we door we door de jeugdige ouderen in alle kalmte uitgenodigd ons naar de reddingssloepen te begeven. Eerst een statiefoto van het hele gezelschap – het leek de Titanic wel – en daarna werden we met een helpende hand van drie Charmante Schuitebroers – van rom bom wat maan ik er om – in de boot genomen. Er volgde een ruim twee uur durende tocht over de Amstel en door de Amsterdamse grachten (Keizers-, Brouwersgracht en Singel) waar de nodige gevechten werden geleverd met rondvaartboten die de Amsterdamse grachten beschouwden als hún eigendom, terwijl ze toch echt van dé ASMR zijn. Dan onder het spoor door naar het IJ.
* Op het IJ uitzicht op de nieuwbouw aan de Westerdokzijde, het Filmmuseum Eye en het Muziektheater aan het IJ,
* Dan tussen het Java-eiland en de Oosterdokzijde door met de purper-, wit-, groen en blauw-hoedenvemen en het Lloydshotel op het Rieteiland,
* Vervolgens tussen het KNSM-eiland (het Pireaus-gebouw waar Roosmarijn woont) en Sporenburg (Gebouw de Walvis) voor Zeeburg langs.
* Dan de Entrepothaven in (tussen de eilanden Sporenburg en Borneo) langs het Persmuseum naar de Nieuwevaart. Dan onder het spoor terug, om de Werf Kromhout heen, door naar het Entrepotdok bij Artis.
Via de Nieuwe Herengracht (Wertheimpark, Hortus, Hermitage) terug op de Amstel en gestrekte zonnige draf terug naar de haven.
Het slotfeest
Om even over drieën kwamen we ondanks een motorprobleem met één van de sloepen weer veilig in de thuishaven aan. Boven op het balkon van de soos was inmiddels een volledig zonneterras voor ons ingericht. De frisse en onfrisse drank vloeiden ruimschoots en de bijbehorende lekkere hapjes wierden telig met de Lorreinse Kiesjes van Marjan en de bittere ballen van Lex als hoogtepunten. De dansmuziek was oorverblindend mooi, er werd hard gelachen, want het gelag was al betaald. Om vijf uur verlieten de meest vreemde gasten de soos en bleven de jubilarissen goochelend met de afwas achter.
Gerrit van Ark
3 juli 2014